Το στοίχημα είναι η αγάπη

Εσείς την ερμηνεύετε αυτή την σχιζοφρένεια σε σχέση με το ιδιωτικό και το δημόσιο;
Ναι γιατί νιώθει ξένος ο κόσμος. Γιατί φταίμε εμείς που ασχολούμαστε με τα κοινά. Λέει είναι πρόβλημα του Γιαννόπουλου. Πρόβλημα του Γιαννόπουλου είναι οι κάδοι; Από την τσέπη τους τα έχουνε πληρώσει. Αυτή όμως την κουβέντα πρέπει να την κάνεις στο επίπεδο της συνοικίας. Πρέπει να την κάνεις στο ανοιχτό σχολείο. Το σχολείο πρέπει να είναι ανοιχτό τα απογεύματα, να μετέχουν τα παιδιά, πρέπει να πηγαίνεις ν’ ακούς τους πιτσιρικάδες, πρέπει να γίνονται πράγματα, να γίνεται διάλογος, να υπάρχει η εκκλησία του Δήμου, πρέπει να υπάρχει αμεσότητα στην δημοκρατία. Αυτή βοηθάει, η συμμετοχική διαδικασία στο να βελτιώσουμε την καλλιέργεια. Χρειάζεται καλλιέργεια για να είμαστε καλύτεροι δημοκράτες. Χρειάζεται καλλιέργεια για να είμαστε καλύτεροι πολίτες. Το υπόβαθρο όλης αυτής της ιστορίας είναι αγάπη. Αγάπη στον εαυτό μας, αγάπη στον συνάνθρωπό μας, στο περιβάλλον. Στο Γιοχάνεσμπουργ αποφάσισαν οι μεγάλοι του κόσμου, ότι ο μόνος τρόπος για να σωθεί ο πλανήτης είναι να ενεργοποιηθούν οι πολίτες. Πώς; Πώς;
Είναι το μεγάλο στοίχημα και το μεγάλο ερώτημα.
Πώς; Αγαπώντας το περιβάλλον. Το στοίχημα είναι η αγάπη. Δεν είναι ρομαντική η προσέγγιση. Είναι βαθιά ιδεολογική και είναι σαφές το υπόβαθρο που πρέπει να υπάρχει. Παλιά ως φοιτητής, αισθάνθηκα άσχημα, όταν ένας συμφοιτητής μου, που τότε είχε μάθει περισσότερα από μένα στα θεωρητικά του μαρξισμού, είπε στον καθηγητή μας τον Λιάπη «αυτό που λέει ο Γιαννόπουλος είναι ουμανιστικό». και το είπε έτσι επιτιμητικά. Ναι όλα έχουν σχέση με τον ουμανισμό, όλα έχουν επίκεντρο τον άνθρωπο.απόσπασμα απο το βιβλιο που γραφει η Λελα Κεσίδου με τον Γιωργο Γιαννοπουλο

να βελτιώσουμε τις εμπειρίες μας.

.. Εμείς λέμε για τους προγόνους μας για αυτά τα ωραία που έχουν αφήσει πίσω, που είναι μνημεία της παγκόσμιας κληρονομιάς. Εμείς τι αφήνουμε πίσω; Αυτά μας πληγώνουν. Η σημερινή εποχή έχει μια διαλεκτική σχέση με το παρελθόν. Τώρα, αν ηγεμονικά υπερτερεί η παρελθούσα άποψη που έχει αποτυπωθεί, τι να κάνουμε; Πρέπει να βελτιωθούμε εμείς. Άρα το ζήτημα είναι πώς συμπεριφερόμαστε εμείς μεμονωμένα, ο καθένας απέναντι στους συνανθρώπους μας, απέναντι στην πόλη μας, απέναντι στο περιβάλλον, απέναντι στους εαυτούς μας. Δηλαδή ο ενεργός πολίτης που λέμε τι είναι; Ο ενεργός πολίτης είναι αυτός που έχει καταφέρει να συμπεριφέρεται διαφορετικά στον εαυτό του, διαφορετικά στον συνάνθρωπό του, διαφορετικά στο περιβάλλον, στο κοινό μας σπίτι, στην πόλη, στην κοινή μας πατρίδα, στην χώρα μας, στον πλανήτη αυτό. Επενδύοντας στους ανθρώπους, να τους καλλιεργήσουμε, να βελτιώσουμε τις δεξιότητες μας, να βελτιώσουμε τις γνώσεις μας, τις εμπειρίες μας.
Αυτή που περιγράφετε είναι καλλιέργεια που δεν συνάδει αναγκαστικά με όλο αυτό το ηθικό πλέγμα που αναφέρατε.
Γιατί δεν συνάδει;
Δηλαδή ο άνθρωπος που ξέρει να χειρίζεται υπολογιστή, που ξέρει να οδηγεί αυτοκίνητο, απαραιτήτως είναι ευαίσθητος σε σχέση με τον συνάνθρωπό του και ανοιχτός;
Δεν είναι μονόδρομος. Άλλο είναι η δια βίου βελτίωση των δεξιοτήτων. Τι εννοείτε; Εννοώ ας πούμε το ECOFILMS. To ECOFILMS http://rodosecofilms.blogspot.com/ μαθαίνει στα παιδιά διαφορετικά πράγματα. Το γεγονός ότι περνάγανε 5.000 παιδάκια των σχολείων μέσα από τις αίθουσες του κινηματογράφου και βλέπανε τι γίνεται με τον πλανήτη, τι γίνεται με το περιβάλλον, τι γίνεται με παιδάκια που χάνουν γονιούς, που χάνουν πόδια και χέρια σ’ άλλη μήκη και πλάτη, βλέπουν τι θα πει φτώχεια και δυστυχία, αυτοί έχουν διαφορετικές αφετηρίες και πιθανότητες να καταλήξουν να είναι καλύτεροι πολίτες. Αυτού του είδους την καλλιέργεια εννοώ. Όταν λοιπόν μιλάμε γι’ αγάπη αυτό σημαίνει. Επενδύουμε και κάνουμε έναν ωραίο δρόμο. Ε και; Άμα παίρνουμε φόρα, έχουμε φτιάξει με πολύ μεράκι τις ράμπες για τις μανάδες με τα καροτσάκια, τους ανάπηρους κ.τ.λ. και πηγαίνει ο άλλος και παρκάρει την λιμουζίνα επάνω, για να την δείχνει καλύτερα, πηγαίνουμε και καίμε τους κάδους των σκουπιδιών, ή βάφουμε τους τοίχους, μπορούμε να απαξιώσουμε την όποια επένδυση κάνουμε, που είναι όλων μας λεφτά, αν δεν την διαχειριστούμε σωστά. Στο σπίτι μας έτσι κάνουμε; Δηλαδή ένα πράγμα που το αγοράζουμε, το πληρώνουμε, το κλωτσάμε κατευθείαν; απόσπασμα απο το βιβλιο που γραφει η Λελα Κεσίδου με τον Γιωργο Γιαννοπουλο