Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2007

στωικότητα του πρόσφυγα

Τώρα όμως βρίσκεστε σ’ έναν κυκεώνα άδικων δημοσιευμάτων. Εσείς πως νιώθετε;
Το αντιμετωπίζω με την στωικότητα του πρόσφυγα.
Έχει στωικότητα ο πρόσφυγας;
Ο πρόσφυγας έχει στωικότητα. Αυτό το έχουμε συζητήσει με τις αδελφές μου πολλές φορές κι έχουμε ανακαλύψει ότι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα στωικά. Να υπομένουμε στωικά. Αυτό μ’ έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Όπως με είχε βοηθήσει, ήταν μια δύσκολη στιγμή, όταν έχασα από τις εκλογές και κάτι ακόμα. Όταν ήμουν τετάρτη γυμνασίου, ήρθε ένας καθηγητής, ο Γεράσιμος Λ. ο οποίος σημάδεψε την ζωή όλης της τάξης. Τα βιβλία της λογοτεχνίας εκείνης της εποχής δεν είχανε τίποτα. Μας έβγαζε στον πολύγραφο και μας μοίραζε κόλλες, τις οποίες έχω ακόμα κιτρινισμένες, με τον Καβάφη, που τότε ανακαλύψαμε, τέλη δεκαετίας του ’60, και μας έμαθε τον Πορφύρα, μας έμαθε τον Σεφέρη, σε μια εποχή που όλα αυτά ήταν πολύ προωθημένα. Όμως εκείνες οι περικοπές του Καβάφη, με τον Αντώνιο που χάνει την Αλεξάνδρεια, με στήριξαν στην ήττα και το’ γραψα στον δάσκαλό μου. Του’ γραψα ότι του οφείλω την αξιοπρέπειά μου.
Σπουδαίο δώρο για έναν δάσκαλο.
Όπως νομίζω ότι και η «Σατραπεία» σημάδεψε την στάση της ζωής μου. Βοήθησε όλα αυτά τα θέλγητρα των αριστερών αναζητήσεων να μπούνε σε μια σειρά και ν’ αποκτήσουν πρόσωπο.
Προσφυγιά, στωικότητα και ο φωτισμένος δάσκαλος.
Ο φωτισμένος δάσκαλος που σου λέει, ναι έχουνε αξία το μεγάλο ναι και το μεγάλο όχι. απόσπασμα απο το βιβλιο που γραφει η Λελα Κεσίδου με τον Γιωργο Γιαννοπουλο

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Οι ζωές μας σε αυτόν τον πλανήτη είναι πολύ μικρές.Η δουλειά που πρέπει να γίνει πολύ μεγάλη για να αφήσουμε αυτό το πνέυμα να ανθίσει κι άλλο σε αυτη τη πολη. Φυσικα δεν μπορούμε να το απαγορεύσουμε με νόμο αλλά μπορούμε ίσως να θυμηθούμε έστω για μόνο φορά αυτοί που ζούν μαζί μας έιναι αδέλφια μας ότι μοιράζονται μαζι μας την ίδια μικρή στιγμή της ζωής ότι αναζητούν όπως εμεις τίποτα αλλο απο το να ζησουν τις ζωές τους με σκοπό και ευτυχία κερδίζοντας καθε ικανοποίηση και εκλπήρωση που μπορούν. Σιγουρα αυτος ο δεσμος της κοινής μοίρας σίγουρα αυτός ο δεσμός των κοινών στόχων μπορεί να ανρχίσει να μας μαθαίνει κάτι. Σίγουρα μπορούμε να μάθουμε να κοιτάμε γύρω μας αυτούς τους συνανθρώπους μας και μπορούμε να αρχίσουμε να παλευουμε πιο σκληρά να επουλώνουμε τις πληγές μεταξύ μας και να γινουμε στις καρδιές μας αδέλφια