Κυριακή 9 Μαρτίου 2008

με εφόδιο την αγάπη...ενα χαμόγελο απο τα παιδιά μας

Σκεψεις με αφορμη το σχολιο ενος ανωνυμου φιλου σε προηγούμενη αναρτηση...

Το οραμα ενος παγκοσμιου χωριού ειρηνικού με ισοτιμία αναμεσα στους πολίτες του δεν μπορει να υποκατασταθεί απο τις επιδιωξεις της ελευθερης αγορας και των μονοπωλιών για αυτο το διεθνικό κίνημα των πολιτων διογκουμενο διεκδικει να μην παλιώσει το όνειρο.
Και εκει οφείλουμε να στρατευθούμε και εμεις. Με αυτην την εννοια λοιπον το κοινο μας σπίτι,η πόλη μας δεν μπορεί να χρωματιστεί απο έναν ανθρωπο μόνο
Τα πολύχρωμα οράματα ,είναι όνειρα, προτάσεις για να αφήσουμε όλοι οι κάτοικοι της πόλης ενα διαφορετικό αποτύπωμα σε αυτην, με το διάβα μας απο τη ζωή.Ετσι και αλλιώς λοιπόν κάτι θα μείνει πίσω. Ετσι κι αλλιώς αυτό που αφήνουμε εμείς στη διαλεχτική του σχέση με το παρελθόν βγαίνει χαμένο.Εχουν αφήσει πιό ωραία πράγματα αυτοί που πέρασαν πριν απο εμάς. Γιατι αυτοι που πέρασαν πριν απο εμας, αφησαν πιο ωραίο απο το δικό μας αποτύπωμα.
Η αγάπη του λαικού μάστορα για τη δουλειά του,άφησε τα ανεπανάληπτα δείγματα γραφης του στα Μαράσια.
Η αγάπη των Ιταλών κατακτητών για τις επιστήμες ,τις τέχνες και την ιστορία, τη Μεσαιωνική και τη Ρωμαική συντήρησε τους θησαυρους του σήμερα.Ειναι Μνημείο Παγκόσμιας κληρονομιάς η Μεσαιωνική Πόλη.
Η αγάπη των κτητόρων της πόλης,αρχαίων Ροδίων για τη θάλασσα και τον ορίζοντα, την τοποθετησαν θεατρικα στις πλαγιές ωστε να έχει αυτές τις απίθανες θέες.
Η αγάπη η δικιά μας για τους συνανθρωπους μας με τα καλα και τα κακα τους, μπορει να μας βοηθησει να γίνουμε καλύτεροι ανθρωποι.
Και τέλος να είσαι σιγουρος, με εφόδιο αυτή την αγάπη, όχι μόνο την πόλη μας θα κάνουμε καλυτερη.. και για τη χώρα μας θα ειμαστε περηφανοι και τουλάχιστον θα μπορέσουμε να κλεψουμε ενα χαμόγελο απο τα παδιά μας.
Ενα χαμογελο αναγνωρισης πως προσπαθησαμε για ενα καλύτερο κοσμο
Σε ευχαριστώ ανωνυμε φιλε για αυτη τη διαδρομη της σκεψης
φωτογραφια απο την ταινια Ο Αλλος

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

'Στη ζωη συνηθως ζουμε την παρωδια των επιδιωξεων μας.Στα ονειρα μας και κυριως στα οραματα μας δεν πρεπει να κανουμε εκπτωσεις.Πανω απο τριαντα χρόνια βλεπω τρεις ταινιες την εβδομαδα και δυο παραστασεις.Καθε μερα ρουφαω την ενημερωση και τη ζωη μεσα απο την πραγματικη μου εικονικοτητα.Καθε μερα δημιουργω για να διαφυγω απο την φθορα της καθημερινοτητας. Εγραψα ενα βιβλιο για να πω σκεψεις που ήθελα να τις πω εδω και χρονια.Ενυπάρχουν όλοι οι δάσκαλοι μου,οι ποιητές,οι φιλόσοφοι,ότι αγαπώ και με κρατάει ζωντανό,δηλάδη βγάζω τη γλώσσα μουσ το θάνατο και κραυγάζω.Οταν οι σεκιουριτάδες θα φυλάνε τους ποιητές και όχι τις τράπεζες,τότε ο άνθρωπος θα βρει την αξιοπρέπεια του.Μονάχα η αγαπή θα μας σώσει.'απο το βιβλιο Ουρλιαχτο του Ερωτα

Ανώνυμος είπε...

'Ελληνες αεί παίδες εστε. Γέρων δε Ελλην ουκ εστιν. Νέοι εστε τας ψυχάς πάντες' λέει ο Πλάτων..Εκείνο που αγαπάμε σε ενα νεο ειναι το μοναδικο,το ανεπανάληπτο,το απρόβλεπτο.Εμείς οι μεγαλύτεροι τους καλούμε να ωριμάσουν..Θεε μου τους καλούμε στο μισοσκόταδο που είναι η πείρα..

Ανώνυμος είπε...

My constructed-narrative photographs are nonlinear short stories. They focus on bizarrely adventurous young kids populating beautiful but uneasy worlds. To create these images, I draw from childhood fantasies and memories, then construct life-sized environments. By pushing these scenarios to an extreme conclusion, the kids become metaphors for our hyper-real childhood selves, where remembered emotions become stronger through time.

5 pink flowers είπε...

'Είμασταν ανταρτες..Τολμουσαμε να ποθησουμε ετούτο που ηταν παραλογο στη λογικη των άλλων..Αποκοτιά!;..Θυμάμαι ενα ανταρτακι 19 χρονων θα ηταν, στις φυλακες του Ολυμπου.. Βαρειά τραυματισμενο ,θα πεθαινε,μου ζήτησε να του μιλήσω για τον ερωτα,εκει ψηλά στον Ολυμπο. Τα μάτια του ηταν γαλάζια σαν τον ουρανο..' λεει ο χαρακτης Γιωργος Φασακιδης απο τις μνημες του στη ταινια που εκανε ο φιλος Λεωνιδας για τους Τοπους μνημης.Ολοι αυτοι οι ανθρωποι, οι παπούδες οι πατεραδες μας παλεψαν για να ειμαστε εμεις ελευθεροι.Αφησαν αυτο το τεραστιο ιχνος στο χαρτη της δικης μας ζωης και το χαμογελο ειναι η ελαχιστη χειρονομια που τους οφειλουμε και μετα οφειλουμε νομιζω να συνεχιζουμε να παλευουμε για να ζουμε ελευθερα και να προσπαθουμε για ενα καλυτερο κοσμο

Ανώνυμος είπε...

gia afto to xamogelo anagnorisis paskizoume oloi pou kata kairous vrethikame sto proskinio kai katapiastikame me ta koina,apo ta paidi amas,apo tous allous.Na eisia kala gia ta omorfa oramata sou kai kyrios gia ton omorfo tropo pou ta diatyponeis kai xarizeis kai se emas ena xamogelo par ole stis polles kai kathimerines apogoitefseis sto politiko skiniko

Yannis Zabetakis είπε...

http://environmentfood.blogspot.com/2008/03/spotbacchus-to-datura.html

Ανώνυμος είπε...

Σαν σχόλιο-συνεισφορά παραθέτω το παρακάτω.

http://saita.pblogs.gr/2007/12/gramma-apo-to-mellon.html