Σάββατο 1 Μαρτίου 2008

Νισάφι πια! ..η ιδεολογία ως στάση ζωής

Αυτά τα δέντρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό
Αυτά τα πρόσωπα δεν βολεύονται παρά μονό στον ήλιο
Αυτές οι καρδιές δεν βολεύονται παρά μονό στο δίκιο
Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή
Γιάννης Ρίτσος

Νισάφι πια με τις συγκρίσεις επιπέδου κουτσομπόλη παλαιάς κοπής. Εκεί εξακολουθούν να μας οδηγούν ρίχνοντας το ανάθεμα, σε όλη μας τη διαδρομή, το σπίτι του ενός, η συναλλαγή του άλλου, ο τρόπος ζωης του τρίτου.
Με άπειρα υπονοούμενα, με μισοτελειωμένες φράσεις, με δεικτικό ύφος όλο νόημα, δήθεν.
Το ζήτημα βέβαια δεν είναι αυτό. Είναι το ερώτημα που εστιάζεται στην ιδεολογία ως στάση ζωής του καθενός. Την ιδεολογία ως βάση της κάθε μας πράξης, δράσης και πρωτοβουλίας, την ιδεολογία όπως εκφράζεται στην καθημερινότητα. Και κατά τούτο όλος ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ δεν είναι δυνατόν να εξομοιωθεί. Υπάρχουν άπειρα δείγματα ήθους, συνέπειας και σοβαρότητας στη διαδρομή στελεχών της μεγάλης Δημοκρατικής παράταξης .Δείγματα που όμως μένουν στη αφάνεια πολύ πέρα από τις «φωτεινές» ακτίνες της δημοσιότητας. Γιατί η δράσι ορισμένων στελεχών στην κεντρική η την αποκεντρωμένη πολιτική σκηνή, εάν δεν εξυπηρετεί τους στόχους εκείνων που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη μένει συχνά αφανής. Γιατί οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης και τιμητές παράγουν σχεδόν μηχανιστικά λες, ισοπεδωτικές για τα πάντα και τους πάντες αντιλήψεις. Έτσι το ζήτημα της ιδεολογίας ως στάση ζωης , παρεκτρέπεται από την ουσία του, αλλοτριώνεται, χάνει την αυτοτέλεια του, αποστεώνεται και υποβαθμίζεται, στο απλοϊκό και ανεδαφικό και απλουστευμένο πλαίσιο της σύγκρισης των «τρόπων ζωής» . Για να καταλήξουν πάντα στο εξοργιστικό όσο και αποπροσανατολιστικό, «όλοι τα ίδια είναι»

Η πολιτική από τη φύση της αναφέρεται στον άνθρωπο ως κοινωνικό ον, ως μέρος της κοινωνίας .Η πολιτική αναφέρεται στην κοινωνία, στις δομές της, στον τρόπο λειτουργίας της. Οι ιδεολογικές αρχές όπως η κοινωνική αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια ,η ισότητα, η συμμετοχή, η δημοκρατία, στην κοινωνία αναφέρονται. Τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας χαρακτηρίζουν
Εκεί ακριβώς υπάρχει η διάκριση. Εκεί όμως είναι που επιχειρείται και η συσκότιση. Και είναι εύκολα αντιληπτό το γιατί. Πως αλλιώς θα έστεκε η λογική του «Όλοι ίδιοι είναι»
Η πρόσβαση στην αγορά εργασίας, η αντικειμενικότητα των κριτηρίων επιλογής, η αμεροληψία, όλα αυτά που συνόψιζε ο νόμος Πεπονή, συνιστούν σεβασμό της ισότητας των ανθρώπων. Αυτά κατεδαφίζονται πάνε.
Μεγαλουργεί η νομιμοποίηση της παρανομίας, με την κατάργηση των νόμων που υπηρετούν τις αρχές της προόδου και με την αντικατάσταση τους από άλλους που υπηρετούν την πελατειακή σχέση και άρα την νομιμοποιούν, που επαναφέρουν στο προσκήνιο της αθλιότητα του ρουσφετιού, την εξάρτηση, την καταπάτηση κάθε έννοιας αξιοπρέπειας του πολίτη ,που προάγουν την ανισότητα ανάμεσα στους πολίτες. Αυτά συνιστούν κατεδάφιση της προόδου. Συνιστούν επιστροφή στις αρχές της συντήρησης και του αρρωστημένου κρατισμού.
Ύστερα από όλα αυτά μπορεί να ισχύσει το «όλοι ίδιοι είμαστε;» Όχι!
Οι διαφορές που μας χωρίζουν είναι τεράστιες Χαώδεις. Αυτό ο κόσμος το αντιλαμβάνεται .Αφήσαμε όμως να του καλλιεργηθεί η αίσθηση ότι χάσαμε το κουράγιο να παλέψουμε όσα μας χωρίζουν, όσα μας διαφοροποιούν. Για εκείνα που μας διακρίνουν. Συμβιβασμένα και αδιαμαρτύρητα αποδεχόμαστε τις αυθαίρετες ταυτίσεις σε πεδία σύγκρισης ούτως η άλλως συντηρητικά.
Ισως γιατί η πρωτοβουλία διαμόρφωσης της κοινής γνώμης έχει περάσει εδώ και καιρό στην πλευρά της συντήρησης. Όχι κατ’αναγκη της κυβέρνησης. Ίσως και αυτή να μην μπορεί να απεμπλακεί ,ως φαίνεται, από τους ισχυρούς μηχανισμούς .
Μηχανισμοί συντηρητικοί και λαϊκίστικοι, όπως οι αστέρες των ΜΜΕ, οι προβεβλημένοι θεράποντες του lifestyle και εκείνο το είδος τέχνης, που απεκδύεται τον πρωταρχικό της ρόλο, εκείνον της αμφισβήτησης, για να παραδοθεί όλο και περισσότερο στην εμπορευματοποίηση, όλο αυτό το αχρουν άοσμο μόρφωμα
Έτσι την ώρα που διεκδικούμε να είμαστε κομμάτι του διεθνικού κινήματος κατά της οικονομικής «παγκοσμιοποίησης» του νεοφιλελευθέρου Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και των πολυεθνικών, δεν έχουμε αντιληφθεί πως αυτή η παγκοσμιοποίηση είναι ήδη εδώ, στην αυλή μας, περνάει φαινομενικά αδιόρατα μέσα από τις χαραμάδες που δημιουργούν ύπουλα αυτοί οι μηχανισμοί και τελικά καταφέρνει εγκαθίσταται διεισδυτικά από την καθημερινότητα σε όλο τον κοινωνικό ιστό.
Ο αποπροσανατολισμός είναι αβίαστα εμφανής. Δημοσιοποιούνται και συγκρίνονται πρακτικές ορισμένων προσώπων με σαφή και συγκεκριμένα χαρακτηριστικά , για να αποσιωπηθεί η διαφορά μας στη πολιτική πρακτική διαχείρισης των κοινών
Είναι ουτοπικό να σκιαμαχούμε εκεί που φτιάχνονται οι σκιές και να νομίζουμε ότι είναι γνωστή στο κόσμο η χαώδης διαφορά που χωρίζει τις πολιτικές από της Δεξιά. Πρέπει να τολμήσουμε να συγκριθούμε στο φως. Εκεί η σύγκριση, συντριπτική πια θα διαλύσει το σκοτάδι Νισάφι πια

Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε αδελφέ μου από τον κόσμο
Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε ,να σμίξουμε τον κόσμο
Γιάννης Ρίτσος

35 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Χαιρομαι πολύ που ξαναβρίσκω τη σκεψη σου στη μπλογκόσφαιρα Γιώργο Γιαννόπουλε,συμφωνώ απολύτως δεν πρέπει να κουραζόμαστε να επαναλαβάνουμε την ηθικη σταση απεναντι στα πραγματα και τις ουσιωδεις διαφορες στην ιδεολογία που μας καθιστουν διαφορετικούς.Πιστευω οτι πρέπει να αξιοποιηθούν όλες οι υγιείς δυνάμεις σαν και εσενα με τοσο πλουσια δραστηριότητα στην τοπικη και τη διεθνη πολιτική σκηνή.Τα εργα αποδεικνύουν την ηθικη σταση και την ιδεολογία και κανουν ποιοτικες τις διαφορές εκει πρεπει να επιμεινουμε και εσυ εχεις εργο και οραμα και ευτυχως ακομα ακουραστο ρομαντισμο που δινει οπως λες περιθωριο στην ελπιδα.Χρειαζομαστε τετοιες δυνάμεις με τέτοιο ήθος στην απαξιωμένη πολιτική μας σκηνή.Ελπίζω κι εγω κάποιους να ακούει τη γνώμη μας.

Yannis Zabetakis είπε...

ΓΓ, σε ευχαριστώ από καρδιάς για το email σου που μου άνοιξε μια πόρτα στο γαλάζιο της Ελλάδας [ουχί το ΝΔ γαλάζιο]

στο ΠαΣοΚ έχουμε περίσσεια ευγένειας και έλλειψη θράσους!

όσο για τη Δεξιά, πάντα κρύβεται στο σκότος...εκεί λειτουργεί καλύτερα!
το σκότος όμως είναι έλλειψη φωτός!

πόσοι όμως από τους ανθρώπους εκεί στη Ρόδο ή εδώ στα Φιλαδέλφεια τους αρέσει να σκέφτονται με φως?
ελάχιστοι δυστυχώς...

δεν το βάζουμε όμως κάτω!

θα τον τρελάνουμε τον ήλιο!
δεν είμαστε μόνοι μας!
και μας ακούν και μας διαβάζουν!
και μας υπολογίζουν!

καλής συνέχειας Δύναμη!

Ανώνυμος είπε...

Γιώργο
Είναι διαρκής η αγωνία μου και ο προβληματισμός μου για το τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στην πολιτική ζωή του τόπου μας. Αλλάζει το τοπίο;
Τείνω να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι οι νέες συνθήκες, η νέα γενιά που η δική μας την έβαλε στο περιθώριο, παίρνει την εκδίκηση της.
ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΊΖΕΙ την πολιτική σε νέες βάσεις, όχι λιγότερο ιδεολογικοπολιτικές από τις δικές μας. Ξεκινάει το δικό της μέλλον.
Φοβάμαι όμως ότι δεν μπορούμε ή μάλλον δεν θέλουμε να την καταλάβουμε και επομένως να την αποδεχτούμε. Δεν θέλουμε να αποδεχτούμε – παραδεχτούμε ότι φεύγουμε. Τάχα είναι ανώριμη για να της εμπιστευτούμε την ζωή της, το μέλλον της.
Φίλε Γιώργο
Καλό το άρθρο σου αλλά για άλλη εποχή. Καλό επίσης για να διατηρήσουμε την διαπάλη και την αντιπαράθεση με την Δεξιά αλλά με υλικά της γενιάς μας. Δεν θέλω να υποστηρίξω ότι είναι σε υποχώρηση ή ότι πρέπει να ξεχάσουμε τις βασικές αρχές του Σοσιαλισμού, αλλά (επέτρεψε μου) ρε φίλε εσύ τουλάχιστον μπορείς να είσαι ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ. Χρησιμοποίησε τη γλώσσα του χαμόγελου. Άσε τα πράγματα να τα παρασύρει η νιότη.
Έχω πολλά να συζητήσω μαζί σου αλλά μέσα από ένα σχόλιο υποβαθμίζουμε την ουσία των τεκταινόμενων στα οποία νομίζω ότι μπορείς να βάλεις την σφραγίδα σου. Και πάλι.
syrizakias

Ανώνυμος είπε...

Είναι ιδιαίτερα παρήγορο το γεγονός ότι εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που κινούνται στο πλαίσιο της πολιτικής, αλλά ταυτόχρονα έχουν ένα πνεύμα ευρύ, καλλιεργημένο, πολυδιάστατα ενεργό (κι όχι μόνο στην κατεύθυνση του "πώς θα πάρουμε την εξουσία". Άνθρωποι με το μυαλό και τις ευαισθησίες του Γιώργου Γιαννόπουλου είναι εξαιρετικά χρήσιμοι στα κοινά, ώστε να μπολιάζεται ουσίαστικά η πολιτική σκέψη και δράση και να μην είναι "ξύλινη", "αποστεωμένη", "αφηρημένη" και τελικά έξω και πέρα από τον ΑΝΘΡΩΠΟ. Γιώργο, μακάρι να είσαι πάντα στο προσκήνιο. Είναι ανάγκη!

5 pink flowers είπε...

'Kανεις λοιπόν μεσ'την απελπισία του να μην παραδοθει στον πόνο, αν και συχνα μας επιτίθεται με τέτοια δυναμη που η ζωη μας σκοτεινιάζει. Γιατι ενα μαυρο συννεφο με φοβερη καταιγιδα τρομαζει την πλαση,επειτα ο ηλιος πιο λαμπρος σκορπίζει το φως του. Και μετα τη σκληρη παγωνια του γυμνου χειμώνα,με ανθη ντυνει τους αγρους η ανοιξη.
Δεν εργαζεται ματαια ο ανθρωπος ουτε κι η φυση δεν μπορει να τον νικησει.Αυτος οργωνει τους κυματιστους αγρους και τις τραχιες πεδιαδες,κι εκει φυτευει τη σπορα του μοχθου του απ'οπου επειτα χρυση σοδεια θεριζει.
Κι έτσι λοιπον για χαρη του τη γλώσσα της ,η Φήμη λύνει,η δοξα του να μην λησμονηθει γιατι το κυμα δαμασε με το αλαφρυ σκαρι του και τη μανία των ανεμων περιφρονησε σε νοτο και βορρα.

Η αρετη ειναι αχτιδα ουράνιου κάλλους,χαρισμα της ψυχης.Του χρονου τη φθορα δεν τη φοβαται αντιθετα στο περασμα του δυναμωνει τη λαμψη της.Αιώνια δόξα αξίζει μόνο εκείνος που νικάει τον εαυτό του.
Τραγουδώντας ανεβαίνουμε στον ουρανό,όπου η αληθινη αρετη βρίσκει ανταμοιβη που της αξιζει την ευτυχια και την ειρηνη.'
συμβολικα λόγια απ το λιμπρεττο του Ορφεα του Alessandro Striggio...

ΣΤΟ ΦΩΣ ΛΟΙΠΟΝ όπως λες..Γιώργο τώρα που μπαίνει επιθετικά η άνοιξη ας εξοπλιστουμε με τα πιο φωτεινα μας υλικα για αυτα που μας εταξε η ζωη να υπηρετουμε με φροντιδα και οραμα

george είπε...

@Δημητρη Ζέρβα Σε ευχαριστω Οσο πιο πολυ ενωνουμε τη φωνη μας τοσο πιο πολυ ακουγομαστε

george είπε...

@ Εξαιρετικα ενδιαφερον το μπλογκ σου συντροφε Ιωάννη, φοβαμαι οτι ο ηλιος θα μας τρελλανει με αυτα που κανουμε στο κλιμα αλλα με την τρελλα που κουβαλαμε δεν μπορει, κατι θα αλλαξουμε!

george είπε...

@ανώνυμε Συριζάκια! Η αντιθεση της προοδου με τη συντηρηση ειναι διαχρονικη και επομενως και εξαιρετικα επικαιρη. Συστατικο της προοδου η ανατροπη, σε επιπεδο ατομικο που σημαινει αμφισβητηση του εαυτου μας και αποδοχη του καινουργιου που ερχεται.
Χαμογελω κι εγω φιλε, με το αρωμα που φερνει η νιότη, απο τη γωνια μου για να μην της κρυβω τη θεα του οριζοντα , γιατι δεν χρειαζεται και καλα τη βοήθεια μας για να ανθισει χρειαζεται ομως φως για να σκασουν τα μπουμπουκια

george είπε...

@ανωνυμε, ειναι πολλοι οι ενεργοι πολιτες οι ανθρωποι που νοιαζονται και ολοι μαζυ ειναι απαραιτητοι για να αποκτα περιεχομενο η πολιτικη και συνειδηση η κοινωνια
Σε ευχαριστω θερμα

george είπε...

@5 pink flowers Σε ευχαριστω που απαντησες με το μοναδικο σου αυτο τροπο στο φιλο μου τον Συριζακια, με λογια θαρρεις σημερινα και τοσο ποιητικα που ωστόσο γραφτηκαν τον 16o αιωνα, για να πουν τη διαφορα που εχει το φως απο το σκοταδι. Και μια χαραματια να βρει το φως τρυπαει, μπαινει και λαμπει. Θα τις ανοιξουμε τις χαραμαδες που θα παει...

5 pink flowers είπε...

ναι.. και μια περιεργη χρονικη συμπτωση απο εκεινα τα περιεργα παιχνιδια του χρονου Η Οπερα πρωτοπαρουσιαστηκε στις 27 Φεβρουαριου 1607 στη Μαντοβα 401 ακριβως χρόνια πριν

Ανώνυμος είπε...

Πολυ ωραίο το μπλογκ Γιώργο και σε αισθητικη και σε περιεχομενο διαφοροποιειται απο τα συνηθισμενα μπλογκ πολιτικων και αποκαλυπτει την ευαισθητη ανθρωπινη πλευρα του πολιτικου και οτι οι πολιτικοι ειναι Ανθρωποι και μαλιστα με ειδικες ευαισθησιες.Οσο πιο Ανθρωποι ειναι οι πολιτικοι τοσο πιο κοντα στον ανθρωπο μπορει να ερθει η πολιτικη.Σε ευχαριστουμε για αυτον το αλλο αερα στο μπλογκ στην πολιτικη σκεψη και στην αντιληψη περι ζωης.Ορισμενες απο τις εικονες σου τελειες!

Ανώνυμος είπε...

"Χαμογελω κι εγω φιλε,με το αρωμα που φερνει η νιότη, απο τη γωνια μου για να μην της κρυβω τη θεα του οριζοντα "..έτσι παρεμβαίνει με ΑΛΛΟ παραγματικα ωραίο και γενναιόδωρο τροπο κανεις στα πραγματα..μπράβο φίλε Γιαννόπουλε,κι αν δεν με ξερεις με αυτα που λες και γραφεις φίλο σε αισθανομαι και συγγενη.Ετσι φτιαχνεται ο αλλος οριζοντας,ο καθενας με το δικο του τροπο και χαμογελο

Ανώνυμος είπε...

Ἂν ἡ ἀπάντηση εἶναι ἡ κοινωνία τῆς ἐλεύθερης ἀγορᾶς καὶ τῆς παγκοσμιοποίησης, τότε ἡ ἐρώτηση θὰ πρέπει νὰ ἦταν ἠλίθια.

Φίλε Γιῶργο, ἡ πόλη ἔγινε πιὸ γκρίζα ἀπὸ τότε ποὺ τῆς ἔλειψαν τὰ πολύχρωμα ὀράματά σου. Καὶ σὲ χρειαζόμαστε γιὰ νὰ ἀποκαταστήσουμε τὸ χρῶμα της.

Χαίρομαι πού, ἔστω καὶ καθυστερημένα, ἀνακάλυψα τὸ μπλόγκ σου (ἂς εἶναι καλὰ ἡ Λουκία ποὺ ἔχει παραπομπὴ στὸ δικό της καὶ ἡ Κ.Π. ποὺ μοῦ ὑπέδειξε αὐτὴ τὴν παραπομπή).

Δὲν ἀμφισβητῶ τὴν ἀγάπη κανενὸς γιὰ τὴν πόλη, τὴ χώρα ἢ ἀκόμα καὶ γιὰ τὸν κόσμο ὁλόκληρο. Ὅμως ἀκόμα καὶ ἡ πιὸ ἁγνὴ ἀγάπη, ὅπως ἡ γονεϊκή, μπορεῖ νὰ καταστρέψει τὸ ἀντικείμενο τῆς ἀγάπης.

Ανώνυμος είπε...

για να αναπνευσεις χρειαζεσαι χωρο, η δημιουργια σε σωζει απο τη καταστροφη, η βλακεια μας περιτριγυριζει, με ποιο δικαιωμα καποιοι κατηγορουν αβασανιστα ,εξομοιωνουν χωρις μετρο, η βλακεια μας περιτριγυριζει,καλο να ακουγονται και αλλες φωνες, μεσα σε αυτο το τοπιο της σιωπης,ευχαριστη αναξαλυψη το μπλογκ ενος πολιτικου που σκεφτεται κι αλλα πραγματα, οχι τοσο εξαρτημενα απο την εξουσια για να αναπνευσεις χρειαζεσαι χωρο και ο χωρος σαν να μην υπαρχει πια,και οι δυο μου γονεις ειναι αρχιτεκτονες και εγω εγινα δασκαλα.

AdoptionPledgE2Unite είπε...

Very nice.
Thank you for alerting me to read this.
I go around with a bicycle, you can imagine how hard it is.
The corruption in local government has a lot do with all this.

Ανώνυμος είπε...

Ωραίο και επίκαιρο κείμενο και ωραίο αν και οχι τοσο επίκαιρο ..αλλα με κλασσικες αξιες βιντεο που ειδα δίπλα με το τραγούδι.Μπράβο! Με τίποτα δεν είμαστε ίδιοι,δεν γίνεται αυτό εχουμε μεγαλώσει με άλλες αξίες με ανθρωπιά και δικαιοσύνη για αυτο ειμαστε διαφορετικοι γιατι πονάμε τον διπλανό μας

Yannis Zabetakis είπε...

http://environmentfood.blogspot.com/2008/03/1461.html

7.3.2004 – 7.3.2008,
4 χρόνια ή 3 x 365 + 366 = 1461 μέρες Δεξιάς.

1461 μέρες χαμένες…
Με σκάνδαλα πρωτόγνωρα, δολοφονία μεγαλοστελέχους της Ρηγίλλης στο …κλιμακοστάσιο μιας …γκόμενας [τη νύχτα του Αγ. Βαρθολομαίου], πήδημα γενικού στο κενό [η αρχή της ζαχοπουλειάδας], dvd και maxim ανδρείκελα, φωτιές και δυσοσμία παντού!
2.000.000 καμένα στρέματα και 70 ψυχές που χάθηκαν το καλοκαίρι του 2007...
[βλ. και την φωτογραφία από τα Στύρα της Εύβοιας στην κορυφή του ιστολογίου, στη δικιά μας νύχτα του Αγ. Βαρθολομαίου στις 24.8.2007,
στις 25.8.2007 που κάηκε όλος ο Δήμος Στυρέων…ξημέρωνε του Βαρθολομαίου…τι τραγική ειρωνεία του Ορθόδοξου εορτολογίου μας]

Έξω οι άριστοι [όπως πάντα άλλωστε!] και μέσα τα δικά μας γαλάζια παιδιά! Κατάργηση του ΑΣΕΠ!
Ζορό ο κ.Ψωμιάδης και διευθύνοντας της εξωτερικής πολιτικής ο Μητροπολίτης κ. Άνθιμος!

Στα Οινόφυτα, στην Αυλίδα και τη Θήβα πίνουν νερό με εξασθενές χρώμιο και ο υπεύθυνος Υπουργός [κ. Σουφλιάς] απλά κωφεύει!

Στα Πανεπιστήμια… αναταραχή και απόλυτη διάλυση με πολυδιασπαστικούς νόμους.
Η κ.Γιαννάκου έδωσε τη θέση της στον κ. Στυλιανίδη, από την απόλυτη αδιαλλαξία περάσαμε στο βελούδινο στυλ του συγγραφέα ενός βιβλίου για τις μετριότητες των ΑΕΙ και φανατικό εχθρό της Δημόσιας Παιδείας!

Απόδειξη;
Αύριο Πέμπτη 6.3.08, ψηφίζεται στο σύνολό του στη Βουλή ένας νόμος-έκτρωμα για τη χρηματοδότηση της έρευνας!
Δεν αναφέρονται καν τα ΑΕΙ στο νόμο!
Από εδώ και στο εξής, οι κατευθύνοντες τις διδακτορικές σπουδές δεν χρειάζεται να έχουν …διδακτορικό! Απλά …φυσικά πρόσωπα θα κάνουν αυτή τη δουλειά!

Σε λίγους μήνες, έρχεται νέος νόμος για τις μεταπτυχιακές σπουδές όπου οι λέκτορες δεν θα έχουμε το δικαίωμα να επιβλέπουμε τα μεταπτυχιακά!
Από την μία, ένα φυσικό πρόσωπο χωρίς διδακτορικό θα κατευθύνει την έρευνα σε διδακτορικό επίπεδο και από την άλλη, ένας λέκτορας με διδακτορικό δεν θα μπορεί να κατευθύνει σπουδές σε επίπεδο μάστερ!
Η απόλυτη αναρχία!

Και ο κ. Στυλιανίδης, τα ονομάζει όλα αυτά …μεταρρύθμιση!

Η χώρα αποδομείται με γοργό ρυθμό. Ή απλά εκποιείται στο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο…

Κι όλοι εμείς; Τι κάνουμε;
Απλά θεατές σε ένα θέατρο παραλόγου;;;

Μοιραίοι και άβουλοι,
Προσμένουμε σε κάποιο θάμα.
Μα πες μου πώς …

Eva Stamou είπε...

Η αντίληψη πως 'όλοι ίδιοι είναι' οδηγεί συχνά στην πολιτική παράλυση και την συνακόλουθη εξασθένηση του κριτικού λόγου. Από ενεργά υποκείμενα, τα άτομα μιας κοινωνίας μετατρέπονται σε μάζα που υπόκειται στις επιταγές της κάθε 'μιντιακά' προπαρασκευασμένης πολιτικής. Πιστεύω ότι αξίζει κανείς να αντιστέκεται σε αυτή την κατάσταση, αθρθώνοντας σαφή και κριτικό πολιτικό λόγο, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό. Πολύ ωραία ανάρτηση.

Ανώνυμος είπε...

Επίκαιρο πόστ του Αλ Μπάρουακ http://barouak.blogspot.com/
.. το οποιο μεταγραφουμε γιατι πιστευουμε οτι ταιριαζει σε αυτα που γραφεις

Στις μέρες μας το μεγαλύτερο αμάρτημα είναι να σαι Πνευματικός Αντάρτης.

Γιατί σε αυτή την περίπτωση ποτέ δεν θα γευτείς τον… Παράδεισο που σου προσφέρουν απλόχερα τα Διαφημιστικά Σλόγκαν.Κι αφού αποκάλυψα λοιπόν το αμάρτημα που έχω κάνει συνειδητά καραμέλα, θα ήθελα να αφιερώσω στους Συντρόφους, στα μέλη του Τακτικού Στρατού αλλά και στα Κυβερνητικά Στρατεύματα το αγαπημένο μου ποίημα:

Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΟΥ (Μιχάλης Κατσαρός)
Αντισταθείτε
σ' αυτόν που χτίζει ένα μικρό σπιτάκι
και λέει: καλά είμαι εδώ.
Αντισταθείτε σ' αυτόν που γύρισε πάλι στο σπίτι και λέει: Δόξα σοι ο Θεός .
Αντισταθείτε στον περσικό τάπητα των πoλυκατοικιώνστον κοντό άνθρωπο του γραφείου
στην εταιρεία εισαγωγαί- εξαγωγαί
στην κρατική εκπαίδευση
στο φόρο
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτεσ' αυτόν που χαιρετάει απ' την εξέδρα ώρες ατέλειωτες τις παρελάσεις
σ' αυτή την άγονη κυρία που μοιράζει έντυπα αγίων λίβανον και σμύρναν
σε μένα ακόμα που σας ιστορώ.
Αντισταθείτε πάλι σ' όλους αυτούς που λέγονται μεγάλοι
στον πρόεδρο του Εφετείου αντισταθείτε
στις μουσικές τα τούμπανα και τις παράτες
σ' όλα τ' ανώτερα συνέδρια που φλυαρούνε πίνουν καφέδες σύνεδροι συμβουλατόροι
σ' όλους που γράφουν λόγους για την εποχή δίπλα στη χειμωνιάτικη θερμάστρα
στις κολακείες τις ευχές τις τόσες υποκλίσεις από γραφιάδες και δειλούς για το σοφό αρχηγό τους.
Αντισταθείτε στις υπηρεσίες των αλλοδαπών και διαβατηρίων
στις φοβερές σημαίες των κρατών και τη διπλωματίαστα εργοστάσια πολεμικών υλών
σ' αυτούς που λένε λυρισμό τα ωραία λόγια στα θούρια
στα γλυκερά τραγούδια με τους θρήνους στους θεατές
στον άνεμο
σ' όλους τους αδιάφορους και τους σοφούς στους άλλους που κάνουνε το φίλο σας
ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε.
Τότε μπορεί βέβαιοι να περάσουμε προς την Ελευθερία.

ERMIS είπε...

Καλησπέρα. δυστυχώς άργησα να απαντήσω στο σχόλιό σας. Ο χρόνος όμως είναι πολύ απαιτητικός στην Αθήνα. Συμφωνώ και διαφωνώ μαζί σας. Πλέον δεν ακολουθούμε μια κύρια (πρωτεύουσα ιδεολογία) αλλά πολλές (ανάλογα με το ενδεχόμενο) διαφορετικές. Αυτή η πολυ-ιδεολογία, έχει δημιουργήσει προβλήματα στην αντίληψη των κοινωνικών προβλημάτων. Άρα και συμφωνώ και διαφωνώ

george είπε...

@κατερίνα σε ευχαριστώ με το σχολιο σου δικαιωνεται το τολμημα να θεσω στη κοινη κριση-οχι κατα τη συνήθη επικοινωνιακή τακτική- εστω και μεσα απο το διαδικτυο πραγματα που για μενα εχουν αξια και που τελικά διαπιστωνω οτι αναγνωριζεις και εσυ οτι εχουν αξια για την πολιτικη.Σε ευχαριστω που με το δικο σου τροπο αναγνωριζεις την αξια της αληθειας

george είπε...

@σε ευχαριστω αδελφε Κωνσταντίνε!

george είπε...

@συμφωνουμε ανωνυμε φίλε, οτι το οραμα ενος παγκοσμιου χωριού ειρηνικού με ισοτιμία αναμεσα στους πολίτες του δεν μπορει να υποκατασταθεί απο τις επιδιωξεις της ελευθερης αγορας και των μονοπωλιών για αυτο το διεθνικό κίνημα των πολιτων διογκουμενο διεκδικει να μην παλιώσει το όνειρο.Και εκει οφείλουμε να στρατευθούμε και εμεις. Με αυτην την εννοια λοιπον το κοινο μας σπίτι,η πόλη μας δεν μπορεί να χρωματιστεί απο έναν ανθρωπο μόνο ,ουτε διεκδίκησα το ρόλο αυτό ποτέ.Καλοσύνη σου βέβαια να αναφέρεσαι στα πολύχρωμα οράματα ,όπως λες,όμως αυτα ήταν όνειρα, προτάσεις για να αφήσουμε όλοι οι κάτοικοι της πόλης ενα διαφορετικό αποτύπωμα σε αυτην, με το διάβα μας απο τη ζωή.Ετσι και αλλιώς λοιπόν κάτι θα μείνει πίσω. Ετσι κι αλλιώς αυτό που αφήνουμε εμείς στη διαλεχτική του σχέση με το παρελθόν βγαίνει χαμένο.Εχουν αφήσει πιό ωραία πράγματα αυτοί που πέρασαν πριν απο εμάς. Γιατι αυτοι που πέρασαν πριν απο εμας, αφησαν πιο ωραίο απο το δικό μας αποτύπωμα. Η αγάπη του λαικού μάστορα για τη δουλειά του,άφησε τα ανεπανάληπτα δείγματα γραφης του στα Μαράσια.Η αγάπη των Ιταλών κατακτητών για τις επιστήμες ,τις τέχνες και την ιστορία, τη Μεσαιωνική και τη Ρωμαική συντήρησε τους θησαυρους του σήμερα.Ειναι Μνημείο Παγκόσμιας κληρονομιάς η Μεσαιωνική Πόλη.Η αγάπη των κτητόρων της πόλης,αρχαίων Ροδίων για τη θάλασσα και τον ορίζοντα, την τοποθετησαν θεατρικα στις πλαγιές ωστε να έχει αυτές τις απίθανες θέες.Η αγάπη η δικιά μας για τους συνανθρωπους μας με τα καλα και τα κακα τους, μπορει να μας βοηθησει να γίνουμε καλύτεροι ανθρωποι.Και τέλος να είσαι σιγουρος, με εφόδιο αυτή την αγάπη, όχι μόνο την πόλη μας θα κάνουμε καλυτερη.. και για τη χώρα μας θα ειμαστε περηφανοι και τουλάχιστον θα μπορέσουμε να κλεψουμε ενα χαμόγελο απο τα παδιά μας.Χαμόγελο αναγνωρισης πως προσπαθησαμε για ενα καλύτερο κοσμο
Σε ευχαριστώ

george είπε...

@Λενα το σχόλιο σου βοηθά να αναπνευσει κανεις.Οι δυο γονείς αρχιτεκτόνες που τη δημιουργικότητα τους την εξανεμησαν στο να πλάθουν χώρο με αψυχα υλικά,πρέπει να είναι περήφανοι που το παιδί τους πήγε ένα βήμα παραπέρα και με υλικά ψυχής πλάθει καινουργια παιδιά.Με τη δουλεια σου θα παραχθούν καλύτεροι πολίτες. Σε ευχαριστώ

george είπε...

@AdoptionPledgE2Unite Everything has to do with this corruption can de found in every level.But it is easier to scrutinise local governement,the closest to tha citizen form of governance.I am sure that if decentralisation and participatory democracy were enchanced many of the problems that we face in our daily lives such as the ones you mention,would have been tackled more effectively.But it is good to see that you participate by puting forward the problem that you face.The main thing is that we have to form a block of citizens which will fight to get involved and take their lives into their hands.I would like to add that it is of equal importance that we challenge the big problems humanity is facing today such as climate change,oppressive regimes,human trafficking etc.Problems that we have to eliminate if we are to hand over to the younger generation a better planet for them to live on

george είπε...

@κωστα Ντ.Ευχαριστω για το σχολιο σου και χαιρομαι που το τραγουδι σε αγγιξε

george είπε...

@ izabet@chem.uoa.gr Αναρωτιεσαι πως.. Με αυτον το θυμο συντροφε,που μας κραταει ξυπνιους και με το ποίημα Αντισταθείτε που προτείνει σε ενα επόμενο σχόλιο πιο κάτω ο Αλ Μπάρουακ

george είπε...

@Ευα σε ευχαριστω πολυ για το σχόλιο σου ,συμφωνούμε απόλυτα

george είπε...

@Ερμη θα μου επιτρέψεις να σου πώ οτι οι σταθερές αρχές όπως η ισότητα των ανθρώπων,η ελευθερία,η αλληλεγγύη δεν αλλάζουν και κατω απο αυτό το πρίσμα δεν μπορεί να έχει κανείς διαφορετική αντίληψη για τα κοινωνικά προβλήματα.Αν καταλαβα καλα τη διαφωνία Σε ευχαριστώ

ERMIS είπε...

Γιώργο καλησπέρα Δυστυχώς για να καταλαβαίνουμε και οι δύο μας τι εννοούμε πρέπει να προσδιορίσουμε τις έννοιες που επεξεργαζόμαστε. Τι εννοείς λοιπόν όταν λες ισότητα των ανθρώπων?? πόσο ίσοι μπορούμε να γίνουμε όταν ο καθένας μας είναι διαφορετικός με τον άλλον?? Ελευθερία ...., αλλήθεια υπάρχει κι αν ναι που την κρύψαμε ρε φίλε γιατι δεν την βρίσκω. Αλληλεγγύη ...., σε ποιο βαθμό θα πρέπει να είμαστε αλλ\υλέγγυοι, πότε και γιατί... Αρα αγαπητέ όλα αλλάζουν. Και πρέπει να ψάξουμε τον βαθμό που θέλουμε να έχουμε στο κάθε ένα από αυτά. Να τονίσω βέβαια πως δεν είναι μόνο αυτά

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητε Γώργο με συγκινησε ο τροπος που μου απαντησες και μου δινεις με τον τροπο σου δυναμη,μου θυμιζεις και τη γενναιοδωρια των γινιων μου στη σφαιρικη αντιληψη για να τα πραγματα λες να ναι κοινα χαρακτηριστικα των αρχιτεκτονων.Με εκτιμηση

Ανώνυμος είπε...

http://to-galazio-paidi.blogspot.com/

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ ΠΡΟΣΛΗΨΕΩΝ, ΕΓΚΑΘΕΤΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΙΑΣ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΑΜΥΝΤΙΚΩΝ ΑΝΑΛΥΣΕΩΝ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ.

Makis είπε...

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ...Ποιός κρύβεται πίσω απ'το πλυντήριο SIEMENS ;

Makis είπε...

1.672 ΓΡΑΜΜΑΡΙΑ