Η μυρωδιά των βιβλιων είναι … τα παιδικά μου χρόνια

- Τι δουλειά έκανε εκεί ο πατέρας σας; - Ο παππούς ξεκίνησε μοιράζοντας εφημερίδες στα καφενεία. Έβαλε λοιπόν ελληνικές εφημερίδες πάνω στα τραπέζια και τις διαβάζανε. Όταν άρχισαν να τσιμπάνε και να διαβάζουν τις εφημερίδες, έκανε πρακτορείο. Ξεκίνησε από τον ελληνικό τύπο κι επεκτάθηκε στον ευρωπαϊκό, στο τέλος είχε το Life, το Time, το Newsweek, όλα αυτά, είχαμε το πρακτορείο διεθνούς τύπου και βιβλιοπωλεία στην Αντίς Αμπέμπα. Εγώ μεγάλωσα μέσα στα βιβλία. - Σας αρέσει η μυρωδιά τους εκτός από το περιεχόμενό τους; - Η μυρωδιά των βιβλιων είναι … τα παιδικά μου χρόνια. - Μείνατε στην Αντίς Αμπέμπα μέχρι πόσων χρονών; - Τελείωσα το εξατάξιο γυμνάσιο. Είχε μια κοινότητα 5.000 Ελλήνων.- Κι αυτό το κομμάτι της Αιθιοπίας, που είναι τεράστιο, σας έχει καθορίσει. Εκεί μεγαλώσατε ουσιαστικά. Πόσο καθοριστική ήταν αυτή η εμπειρία και σε ποια επίπεδα; Σε τι σας κάνει να διαφέρετε; - Εμείς είμαστε οι πιο καθαροί της διασποράς. Με την έννοια της καταφρόνιας. Είμαστε πιο αθώοι. Είναι διαφορετικό, όταν ο συνδετικός κρίκος εκτός από την οικογένεια, είναι το ελληνικό σχολείο, ο Ελληνικός αθλητικός σύλλογος, η εκκλησία, όπου όλοι ήμασταν…- Είναι, έτσι είναι. Όπως μεγάλη εμπειρία είναι το γεγονός ότι, όταν η μάνα μου ήταν απελπισμένη, γιατί δεν άφηναν τον πατέρα μου να έρθει, παίρναμε και γράμματα, που της έλεγε «κοίταξε εσύ να φτιάξεις την ζωή σου». - Της έλεγε «φτιάξε την ζωή σου; Τόση βαθιά αγάπη είχαν ο ένας για τον άλλον»; - …. (Κλάμα) Κι όταν πήγαμε στον αρμόδιο Υπουργό Εξωτερικών για να δούμε τι θα γίνει με τους ανθρώπους, μας δέχθηκε όρθιος στην πόρτα του γραφείου του, μίλησε πολύ ψυχρά, ουρά ήταν ο κόσμος, ούτε λίγο ούτε πολύ είπε δεν μπορούν να χαλάσουν οι σχέσεις οι διακρατικές για μια χούφτα Έλληνες εκεί. Όταν κράτησα την μάνα μου πίσω να μην λιποθυμήσει, ορκίστηκα να μην συμπεριφερθώ ποτέ έτσι απάνθρωπα και γαϊδουρινά σε άνθρωπο. - Την κρατήσατε την υπόσχεση; - Ελπίζω.
απόσπασμα απο το βιβλίο που γράφει η Λέλα Κεσίδου με τον Γιώργο Γιαννόπουλο